Na heel lang uitstellen (druk gezin, werk) kwam er toch een hond. Een Drentsche Patrijshond, dat was al lang duidelijk. In eerste instantie gewoon als ‘huishond’, als fijn gezelschap en in de hoop op nieuwe ervaringen en avonturen. Na een paar jaar maakten we kennis met jachttraining en raakten steeds meer verknocht aan dit heerlijke ras. Het werd steeds serieuzer. Misschien konden we ook iets ’terugdoen’ voor de honden? Stapje voor stapje ontstond een plannetje om te fokken. De familie Hoeksema (ervaren fokker) heeft ons op een geweldige manier op weg geholpen. Een nestje fokken geeft een grote verantwoordelijkheid en brengt veel werk met zich mee. Dat is overigens helemaal geen opoffering hoor, want het is machtig mooi en geeft veel voldoening.